کربلای خونین

لرزه افتاده به دل، از نفسِ “مادر” تو*

“شبِ جمعه” است شبِ ناله زدن در برِ تو*

مادرت هفته به هفته به حرم می آید*

رویِ نِی مانده هنوزم به گمانم سرِ تو*